„Awangarda dla owadów” Joanny Rajkowskiej to dystopijna etiuda, której głównymi bohaterkami są dzikie pszczoły zamieszkujące przydomowy ogród artystki. Ich rytuały godowe sfilmowane zostały w scenerii starego domku dla lalek, którego ściany zdobi kanon dzieł sztuki nowoczesnej. Akcja osadzona jest w świecie, w którym nie ma już ludzi, a ślady ich obecności docierają do innych gatunków niczym tajemniczy list w butelce; list skierowany do pszczół powstawał przez pandemiczny rok niosąc ze sobą ciężar i mądrość tego doświadczenia. Film stawia widza przed faktem dokonanym: „Być może wy przetrwacie katastrofę, jaką zgotowaliśmy sami sobie, my – nie.”, oddziałując na wyobraźnię ekologiczną i cywilizacyjną.