Orzeł to projekt o poczuciu krzywdy i niezgody na praktyki państwa narodowego.
Orzeł nie jest abstrakcyjnym symbolem, jest płaskorzeźbą, której materialność może oddziaływać na ludzkie ciało. Jeśli ktoś zbliży się do pracy zbyt blisko – może się pokaleczyć.

Mimo archetypicznego kształtu, orzeł jest jedynie impresją heraldycznego orła, niemal złudzeniem, trójwymiarowym szkicem, który pod pewnym kątem przestaje być rozpoznawalny. Jest zrobiony ze znalezionych szklanych pojemników na znicze, którymi zasypane są przycmentarne śmietniki. Każdy ze zniczy został rozbity młotkiem a kształt skorup ostrożnie dobramy tak, aby powstało złudzenie kształtu orła. Jego gama kolorystyczna jest dość ograniczona – obok fragmentów zupełnie przezroczystych są też takie, ktore mają odcień zielonkawy, oliwkowy i opalizujący. Oko orła jest odpryskiem z czarnego szkła.

W 2022 trwał kryzys humanitarny na granicy polsko-białoruskiej, którego początek datuje się rok wcześniej. Ludzie pragnący przekroczyć granicę ginęli z głodu, zimna i wycieńczenia, będąc ofiarami wywózek, push-backów, ran postrzałowych, szczuci psami, pryskani gazem pieprzowym. Płot graniczny i drut żyletkowy podzieliły obszar dzieląc nie tylko ludzi, ale i ekosystemy. Liczba ofiar kryzysu na granicy rosła. Prasa donosila o pochówkach, świeżych grobach, o ciałach znajdowanych w lesie. Ponieważ znicze to znak pamięci i łączności ze zmarłymi, Orzeł został wykonany właśnie z tego szkła.

Orzeł opowiada o przemocy przedstawicieli organów państwa polskiego wobec tych, którzy są nie są jego obywatelami i obywatelkami, którzy znaleźli się na zewnątrz systemu. Obok projektu SORRY, Orzeł jest (niewielkim w skali) antypomnikiem tych strasznych czasów i nieludzkich praktyk.